آقا در تشییع جنازه شهید آوینی
اواخر فروردین 72 بود؛ پیکر سیدمرتضی بر دوش مردم در مقابل حوزه‌ی هنری تشییع می‌شد.‌.. خودرو حامل رهبر انقلاب در خیابان سمیه ایستاد.‌ علی‌رغم مسائل امنیتی، آقا برای ادای احترام به شهید از ماشین پیاده شدند،‌ کنار پیکر سرباز خودشان ایستادند و زیر لب زمزمه کردند: «إنا لله و إنا إلیه راجعون». بعد در جستجوی خانواده شهید، نگاهی به اطراف انداختند اما به‌خاطر ازدحام مردم نتوانستند از نزدیک خانواده‌ را ببینند. پس از پایان مراسم آقا گفتند: «از طرف بنده به خانواده‌ شهید تسلیت بگویید؛ گرچه من خودم هم در این مصیبت داغدار هستم». بعد آرام و بی‌صدا در حالی که چشم به تابوت سیدمرتضی دوخته بودند، به راه افتادند. خیابان سمیه هنوز صدای گام‌های آهسته‌ی رهبر را به دنبال پیکر سربازش در ذهن دارد...

چندی بعد، آقا در صفحه‌ی اول قرآنی که آن را به خانواده‌ی شهید آوینی هدیه کردند، این عبارت را به دست‌خط خود نوشتند: "به یاد شهید عزیز، سید شهیدان اهل قلم، آقای سیدمرتضی آوینی که یادش غالباً با من است..."

زن
میان کوچه ی تاریک بن بست،
خون ,....وهّابی

گلو له های جنگی تمام حرف های مگو را دوباره معنا کرد
و کوچه های منامه چقدر شبیه مدینه ست ....

و داد عدالت بزرگ ترین جرم تاریخ است
حتی اگرمزد رسالت پیغمبرشان ولای تو باشد....
آی جناب سعودی
از من نشنیده بگیر
اما تنت بدجور بوی "قنفذ" می دهد
آخر تو خادم کدام حرمینی
وقتی حرم
حرام است؟!
شعر از شاهد

حضرت زهرا(س) (در روزهای بیماری قبل از شهادت در حالی که در بستر بیماری بود)به علی (ع) گفت: چیزهایی در دل دارم که می خواهم آنها را به تو وصیت کنم!
علی (ع) فرمود: ای دختر رسول خدا ، هر چه می خواهی بگو!
دراین وقت علی (ع) کسانی را که دراتاق بودند بیرون کرد و نزدیک سر فاطمه (س) نشست، آن گاه فاطمه به سخن آمده گفت :
ای پسرعمو ، هیچ گاه مرا دروغگو و خیانتکار ندیدی، و از وقتی با تو معاشرت داشته ام نافرمانی تو را نکرده ام!
علی (ع) در پاسخ او فرمود:
پناه بر خدا! تو داناتر ، نیکوکارتر ، پرهیزگارتر، بزرگوارتر و نسبت به خدای تعالی بیمناک تر از آنی که من بخواهم تو را در مورد مخالفت و نافرمانی خود سرزنش کنم، و به راستی مفارقت و دوری تو بر من بسیار ناگوار است جز آنکه چاره ای از آن نیست...
آن گاه سخنان خود را ادامه داده فرمود:
به خدا مصیبت رحلت رسول خدا (ص) را برای من تجدید کردی و مرگ و فقدان تو ، بر من بسیار بزرگ است.
" فانا لله و انا الیه راجعون"!
آه! که چه مصیبت دردناک ، جانسوز و غم انگیزی است! مصیبتی که به خدا سوگند جبران پذیر نخواهد بود!
دنباله حدیث این گونه است که در اینجا هر دو گریان شده و لختی گریستند ، آن گاه علی (ع) سر فاطمه را برداشته به سینه چسبانید و بدو فرمود: هر وصیتی داری بنما که من آن را انجام خواهم داد.
فاطمه عرض کرد: خدایت پاداش نیک دهد ای پسرعموی رسول خدا، نخستین وصیت من آن است که پس از من " امامه " دختر خواهرم را به ازدواج خویش درآوری ، چون او نسبت به فرزندان من همانند خودم مهربان است، و مردان نیز ناچارند همسری از زنان داشته باشند.
وصیت دیگر من آن است: که احدی از این مردم که به من ستم کرده و حق مرا گرفتند ، در تشییع جنازه من و دیگر مراسم حاضر نشوند زیرا اینان دشمن من و دشمن رسول خدا هستند، مبادا بگذاری یکی از آنها یا پیروان آنها ، بر جنازه ام نماز بگذارند...
مرا شب هنگام در آن وقتی که دیده ها همگی خواب رفته اند دفن کن

بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏43 ؛ ص191

آری حتما شنیده ای، اما شنیدن کی بود مانند دیدن؟
شنیدن هر چقدر هم سخت باشد هیچگاه به طاقت فرسایی دیدن نخواهد بود.
آخر بابا شنید، حسین شنید، زینب شنید، ما هم شنیدیم؛ اما تنها حسن دید.
تنها حسن دید و باز هر چقدر هم که دیدن سخت باشد مثل خوردن نیست، که و شاید حسن گفته باشد: مادر کجا می روی؟! خانه از این طرف است

مراسم عزاداری بانوی دو عالم بی بی فاطمه زهرا(س) از دوشنبه تا چهارشنبه 21 تا 23 فروردین با سخنرانی حجت السلام پناهیان و مداحی برادر میثم مطیعی در مسجد دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد.

مداحی این سه شب را میتوانید از لینکهای زیر دانلود کنید.

روضه شب پنجم ، شب ششم ، شب هفتم
نوحه شب پنجم ، شب ششم ، شب هفتم
واحد شب پنجم ، شب ششم ، شب هفتم
شور شب پنجم ، شب ششم ، شب هفتم
نجوا با امام زمان(عج) شب پنجم ، نجوا با شهدا شب ششم ، نجوا با امام زمان(عج) شب هفتم